'Morgen doe ik het anders.’ Ik weet niet hoe het jou vergaat, maar goede voornemens halen bij mij zelden wat uit. Een schrale troost is dat dit geldt voor zowat iedereen. We zijn gewoontedieren, ons handelen is gevormd in de vele jaren die achter ons liggen. Diep ingesleten patronen verander je niet met louter goede wil. Of het nou gaat om afvallen, meer bewegen of op tijd beginnen aan het schrijven van een column, l’histoire se répète.
Sinds mijn kindertijd ben ik muziekmaf. Als begin twintiger experimenteerde ik er op los in allerlei bandjes, totdat het reguliere bestaan de ruimte die daarvoor nodig was opeiste. Werk, gezin, kinderen, je kent het wel. Nou was ik ook niet de meest briljante musicus, om het mild uit te drukken. Ik nam mij keer op keer voor om veel meer te oefenen, wat ik natuurlijk niet deed. Het was een kwestie van tijd voordat mijn gitaar ook haar status van decoratief element verloor en naar zolder verhuisde. Einde van een tijdperk. Dacht ik.
Het bleef kriebelen. Na vele jaren kwam de inmiddels stoffige gitaarkoffer weer tevoorschijn. Het oude besje ruilde ik in voor een fris en welklinkend exemplaar. Ik ging door waar ik twintig jaar eerder was gestopt. Je raadt het al, dat werd niks. Afgezien van wat incidenteel kampvuurgepingel stond de nieuwe aanwinst al rap nieuw stof te verzamelen. Wie doet wat hij deed, krijgt wat hij kreeg, besefte ik mij al snel. Ik nam mij voor het anders te doen. Wat uiteraard niet gebeurde. Tot vorig jaar.
Vette Hammond-galm
Ik ben geen geweldig gitarist of zanger. Maar creativiteit en muzikaal gevoel heb ik. En een beest van een MacBook. Eind jaren tachtig nam ik met een bandje een demo op in een Utrechtse studio, waar de allereerste harddiskrecorder in Nederland stond. Tachtigduizend gulden kostte dat ding. Een goedkope smartphone kan tegenwoordig al meer. Ik begon te experimenteren met de app die standaard door Apple wordt meegeleverd. Gaandeweg verzamelde ik wat spullen erbij. Hier een microfoon, daar een MIDI-keyboard. De laatste stap was de upgrade naar de grote broer van de gratis app, een diepte-investering van wel tweehonderd euro. Het is mijn speeltuin geworden. Ik jam erop los, zonder mij te generen jegens veel betere medemuzikanten of huisgenoten te irriteren met niet aan te horen probeersels: een goede koptelefoon doet wonderen. Basloopjes, gitaarriedeltjes, drumpatronen, een vette Hammondgalm, ik laat ze over en door elkaar buitelen totdat er iets uit opdoemt dat warempel een goed te pruimen liedje blijkt te zijn.
‘Ik geniet van het proces, het geklooi en gepruts’
Dat kost tijd. Gelukkig hebben we dat met de coronaperikelen in overvloed. Ik geniet van het proces, het geklooi en gepruts. Van de euforie als puzzelstukjes in elkaar vallen tot een samenhangend geheel. De pret van het fijnslijpen van de mix, waarbij ik spelenderwijs van alles leer over saturatie, compressie, EQ en nog meer geheimzinnige producersquatsch. Diep tevreden kijk ik naar het mapje waar de eindproducten staan. Mijn ambities? Geen. Dat ik er zelf blij van word is genoeg.
‘Eenvoud is niet het kenmerk van de beginner'
Spelen, leren en groeien
‘Eenvoud is niet het kenmerk van de beginner. Het is de duur bevochten stempel van de meester,’ zei Godfried Bomans. Het is de belangrijkste boodschap in mijn trainingen voor financieel adviseurs, waarin ik ze wegwijs maak in de waanzinnige mogelijkheden van de data en software van MoneyView. Je kunt alleen maar beter worden in je vak als je jezelf de tijd gunt om te spelen, te leren en te groeien. Dat lukt nauwelijks als je klant je in je nek hijgt. Onder die druk val ook jij terug op het oude vertrouwde en doe je onvermijdelijk wat je gisteren deed. Daarom pleit ik voor speeltijd. Een paar uur per week, waarin je de rust neemt om nieuwe software te ontdekken en dieper te duiken in wat je allemaal al hebt aan spullen en apps. Slijpen aan je vaardigheden en merken dat je daardoor beter wordt in je vak is waanzinnig bevredigend. Dat is natuurlijk fijn voor je klant. Maar op de allereerste plaats voor jezelf. Vakmanschap is meesterschap. Geniet ervan!
Deze column is gepubliceerd in VVP, het vakblad voor financieel adviseurs, editie 1-2021